جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران که در 31 شهریور 1359 با تهاجم گسترده نیروهای عراق آغاز شد و هشت سال بطول انجامید از ابعاد حقوقی و بین المللی بسیار مهمی برخوردار است. حمایت کشورهای غربی و بلوک شرق از عراق در جنگ با جمهوری اسلامی ایران در تمامی زمینه های سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی، مالی و تسلیحاتی و تبلیغاتی بوده است. یکی از دلایل اصلی این حمایت ها هراس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و بازتاب های منطقه ای و بین المللی آن بود. در واقع این کشورها نگران این بودند که امواج کوبنده انقلاب اسلامی کشورهای منطقه را درنوردد و اسلام سیاسی و انقلابی جایگزین رژیم های فاسد و اکثرا دست نشانده منطقه شود و از طرفی پایه های نظام های غربی که در نزدیکی منطقه بودند را نیز به لرزه درآورد. به عبارت دیگر حامیان عراق در اروپای غربی و آمریکا بیشتر از هر چیزی نگران منافع مادی و سیاسی خود در منطقه بودند

یکی از ایرادات اساسی در جنگ عراق علیه ایران، نوع برخورد شورای امنیت در مورد مسئولیت آغاز جنگ است. شروع جنگ و انجام تجاوز یک عمل نقض بین المللی است. از نظر حقوق بین الملل نقض یک الزام بین المللی منجر به مسئولیت می شود و مسبب آن مجبور می شود تا تمامی نتایج آن را به عهده بگیرد و خسارات و غرامات ناشی از آنرا جبران نماید. بدیهی است که تهاجم عراق به ایران در 31 شهریور 1359 و حمله به کویت و اشغال این کشور در 2 اوت ،1990 یک تجاوز آشکار نسبت به اصل اساسی ممنوعیت کاربرد زور است که در بند 4 ماده 2 منشور سازمان ملل متحد آمده است.

فرمت تحقیق:ورد و پی دی اف

تعداد صفحات:31

منابع:دارد